امامزاده جدید نداریم! سازمان اوقاف به دنبال تولید امامزاده جدید نیست
میهن – شهاب عموپور: سرپرست “سازمان اوقاف و امور خیریه” ایران می گوید: «باید بگویم که سازمان اوقاف به دنبال تولید امامزاده جدید نیست و با افرادی که به دور از چشمِ اوقاف، امامزاده ایجاد کرده و سودجویی می کنند، برخورد می کنیم».
سازمان اوقاف و امور خیریه ی ایران، به عنوان اداره کننده ی اصلی موقوفات موجود در سراسر کشور، علاوه بر آنکه سرپرستی موقوفات عام و خاص فردی را در اختیار دارد. متولی اماکن مذهبیِ اسلامیِ کشور نیز هست و اداره ی امور آنها را در دست دارد.
سالیانِ دوری ست که اهدای “نذورات و صدقات”، مرتبه ی ویژه ای در فرهنگ ایرانی، اسلامی پیدا کرده اند و با توجه به وجود حجم کثیری از مکانهایی که پذیرای این گونه اهداییات هستند، دسترسی به آنها بسیار آسان بوده و شهروندان ایرانی ای که می خواهند هدیه ای را با هر هدف و نیتی به یکی از اماکن متبرکه اهدا کنند، هیچ گاه از این کار در نمی مانند.
ایرانِ قدیم، به عنوانِ سرزمینی با آب و هوا زمین و امکاناتِ مناسب برای زندگی، پذیرای نسل ها و نژادهایِ متفاوتی از بشر بوده است. مهاجرتهای فراوانی در تاریخ این سرزمین دیده شده و از جمله مهاجرت نسلهایی که از خاندانِ پیامبر اسلام هستند و در نزد ایرانیانِ مذهبی، محترم و مقدس شمرده می شوند، در جای جایِ تاریخ ایران دیده می شود. در گذشتِ افرادی که به خاندانِ پیامبر اسلام تعلق داشته و جزو نوادگان، یا حتی نوادگانِ نوادگانِ آنها شمرده می شوند و سپس خاکسپاری آنها، از تاریخی به بعد، در ایران در حریمی خاص نگریسته می شود و محل دفنِ آن درگذشتِگان، احترام و عزتِ ویژه ای می یابد.
آمارهای رسمی ولی نه چندان دقیق در ایران، گویای آن هستند که در حال حاضر بیش از ۲ هزار امامزاده ی رسمی به صورت تایید شده در اقصی نقاط کشور ایران آرمیده اند و محل دفن آنها که جزو همان بقای متبرک و تحتِ اختیار سازمان اوقاف شمرده می شود، ملجا ئی ست برای پناه بردن آنهایی که نیازی در جان دارند، یا رازی در دل؛ و آن را با امامزادگان که برآورده کننده ی حاجت هایشان هستند، در میان می گذارند و به رسم معمول، مبالغ یا اشیایی را در حد توان خویش به آنها هدیه می کنند.
حجت الاسلام و المسلمین “احمد شرفخانی” معاون فرهنگی سازمان اوقاف، در پایان تعطیلاتِ نوروزیِ امسال خبر داد که «نزدیک به ۵۵ میلیون نفر زاور، در تعطیلات نوروزی ۱۳۹۱ در امامزاده ها و بقاع متبرکه حضور یافته اند». بر حسب گفته های همین مقام، در این ایام برنامه هایی چون «برنامه های ویژه ی تحویل سال، نمایشگاه گرافیک، خیمه های معرفت و …» در آن مکانها برگزار شده و بسیاری از مراجعه کنندگان به چنین مکانهایی، در آنجا سُکنی گزیده اند. وی خبر می دهد که هزینه ی اجرای این برنامه ها برای نزدیک به ۵۵ میلیون زائر، بدین گونه تامین شده است: «بخشی از هزینه های این برنامه ها از محل عواید امامزادگان و بخشی از محل اجرای نیت واقفین خیر اندیش تامین شده».
حضور ۵۵ میایون ایرانی در مکانهای بر شمرده، نشان از آن دارد که بیش از ۷۳ درصد جمعیت ۷۵ میلیونی ایران، گرایشاتی موافق برایحضور در اماکنی اینچنینی داشته اند و بر حسبِ معمول در طی چنین فرآیندی، کمکهای همیشگیِ مالی و جنسی به آن مکانهای متبرک که در حال حاضر بیش از ۲ هزار مورد هستند نیز صورت می گیرد.
همین حضور میلیونی و درآمدهای بالای امامزاده هاست که عده ای را به فکر تاسیس امامزاده ها و بقاع مجازی می اندازد و آنطور که مستندات و شنیده های قبلی گواه دارند، برخی با به راه انداختن معجزه ای ساختگی، یا پیدا کردن نماد و نشانه ای ویژه از زیر زمین یا داخل در و دیوار، یا در آوردن صداهای خاص در ساعاتی از شب و یا خوابنما کردن کسی و یا استفاده از روشهایِ غیرِ معمول و خاص، دفن بودنِ امامزاده ای از سلاله ی پیامبر اسلام را به مکانی نسبت می دهند و بعد از جمع آوری خرده کمکهای اولیه، بارگاه و آرامگاهی را هم بنا می کنند و بعد که اعتبارِ آن مکان بالاتر رفت، نرمش دلها و جذبِ کمکها هم بیشتر شده و تا سازمانِ اوقاف به خود بیاید و تولیت آنجا را به شکلِ قانونی از دست بخش خصوصی خارج کند، آنها کارِ خود را به اتمام رسانده و به مقصود رسیده اند.
در حالیکه معاونت فرهنگی سازمان اوقاف، از چشم انداز فرهنگی ۱۴ ساله ی این سازمان برای «تبدیل امامزادگان و بقاع متبرکه به قطب‌های فرهنگی براساس طرح جامع و به صورت علمی و پژوهشی و کارِ کارشناسی» سخن می گوید، مقام بالاتر از وی یعنی حجت الاسلام “علی محمدی” سرپرست سازمان اوقاف کشور نیز از برخورد با امامزاده های جدید خبر می دهد و می گوید: «هم درِ این امامزاده ها بسته می شود و هم با متولیانشان برخورد می کنیم».
علی اکبری می گوید: «ما هیچ وقت اجازه نداده ایم چنین امامزاده هایی ایجاد شوند».
azadyeiran 